Biologische siliconenverzachter is ontstaan in de jaren vijftig. En de ontwikkeling ervan heeft vier fasen doorlopen.
1.De eerste generatie siliconenverzachter
In 1940 begonnen mensen dimethyldichloorsilance te gebruiken om te impregnerenstofen kreeg een soort waterdicht effect. In 1945 weekte Elliott van de American General Electric Company (GE) vezels in een alkalische waterige oplossing met natriummethylsilanol. Na verwarming had de vezel een goed waterdicht effect.
Begin jaren vijftig ontdekte het Amerikaanse Dow Corning Company dat stoffen behandeld met polysiloxaan met Si-H een goed waterdicht effect en een goede luchtdoorlatendheid hadden. Maar het handgevoel was slecht en ook de siliconenfilm was hard, broos en viel er gemakkelijk af. Vervolgens werd het samen met polydimethylsiloxaan (PDMS) gebruikt. Er werd niet alleen een goed waterdicht effect verkregen, maar ook een zacht handgevoel. Hoewel siliconenproducten zich daarna over de hele wereld snel ontwikkelden en een grote verscheidenheid bestreken, behoorden ze daarna feitelijk tot mechanische mengsels van dimethylsiliconen olie, die gezamenlijk bekend stonden als siliconenolieproducten. Ze waren de eerste generatie textiel-siliconenverzachter.
De eerste generatie siliconenverzachters emulgeerde siliconenolie direct door mechanische emulgering. Maar omdat siliconenolie zelf geen actieve groep bevat, kan deze zich niet goed aan de stof binden en is deze niet wasbaar. Het zal dus geen ideaal effect bereiken als het alleen wordt gebruikt.
2.De tweede generatie siliconenverzachter
Om de tekortkomingen van de eerste generatie siliconenverzachter te ondervangen, hadden onderzoekers de tweede generatie siliconenemulsie gevonden met hydroxylkappen. De verzachter bestond voornamelijk uit hydroxylsiliconenolie-emulsie en waterstofsiliconenolie-emulsie, die in aanwezigheid van een metaalkatalysator een netwerkvernettingsstructuur op het textieloppervlak konden vormen, waardoor de stoffen een grote zachtheid, wasbaarheid en stabiliteit kregen.
Maar omdat het een enkele functie had en gemakkelijk te demulgeren en olie dreef, werd het vervangen door de derde generatie siliconenverzachter voordat het op grote schaal werd gebruikt.
3.De derde generatie siliconenverzachter
De derde generatie vansiliconen wasverzachterheeft zich het snelst ontwikkeld, waaronder de afgelopen jaren. Het introduceert andere segmenten of actieve groepen in de hoofd- of zijketens van polysiloxaan, zoals polyethergroep, epoxygroep, alcoholhydroxylgroep, aminogroep, carboxylgroep, estergroep, sulfhydrylgroep, enz. Het kan de zachtheid en uitgebreide prestaties van alle aspecten van stoffen. Ook afhankelijk van de groepen, kan het stoffen een andere stijl geven.
Maar over het algemeen moet de derde generatie siliconenverzachter worden gemengd met monofunctioneel polysiloxaan om het benodigde behandelende effect te bereiken. Het is moeilijk om de bereidingssnelheid onder controle te houden, wat een grote invloed heeft op de productie en toepassing.
4.De vierde generatie siliconenverzachter
De vierde generatie siliconenverzachter is verder aangepast aan de derde generatie siliconenverzachter op basis van het vereiste afwerkingseffect van de stof. Dat introduceerde actievere groepen, die aan alle verwerkingseisen van stoffen kunnen voldoen zonder te compounderen.
Stoffen behandeld met gemodificeerde siliconenverzachter met verschillende soorten actieve groepen hebben een grotere verbetering in zachtheid, wasbaarheid, elasticiteit en hydrofiliciteit, enz. Het voldoet aan de allerlei behoeften van gebruikers op het gebied van stoffen, wat de reguliere richting is geworden van de ontwikkeling van siliconenverzachter bij cadeau.
Posttijd: 25 juli 2022