23101 Bezpieniowy proszek do mydła
Funkcje i zalety
- Doskonała funkcja dyspergowania imycie detergentem. Cskutecznie usuwają przebarwienia powierzchniowe na tkaninach i poprawiają trwałość kolorów.
- Edoskonałe właściwości zapobiegające plamieniu.Zapobiega matowieniui poprawia efekt drukowania.
- Ebardzo lmałowpływ na odcień koloru.Czwiększyć jasność po namydlaniu i gotowaniu.
Typowe właściwości
Wygląd: | Biała granulka |
Jonowość: | Niejonowy |
Wartość pH: | 12,0±1,0(1% roztwór wodny) |
Rozpuszczalność: | Srozpuszczalny w wodzie |
Aplikacja: | Włókna celulozowe, takie jak bawełna, włókno wiskozowe i len itp. oraz mieszanki włókien celulozowych |
Pakiet
Bęben kartonowy o wadze 50 kg i opakowanie niestandardowe dostępne do wyboru
PORADY:
Kinetyka barwienia
Podczas procesu barwienia barwnik jest przenoszony z kąpieli barwiącej do piecaber.Proces barwienia obejmuje zazwyczaj co najmniej trzy etapy, z których każdy może kontrolować prędkość barwienia, a także wynik barwienia:
1. Transport barwnika przez kąpiel barwiącą do fiberpowierzchnia.
2. Adsorpcja cząsteczki barwnika przy fiberpowierzchnia.
3. Dyfuzja barwnika z powierzchni do wnętrza fiber.
W niektórych przypadkach, takich jak barwniki azoiczne, metalizowane, kadziowe, siarkowe lub reaktywne, cząsteczka barwnika dodatkowo reaguje z barwnikiem lub w nim.berpo dyfuzji, co można uznać za czwarty etap. W przypadku barwników dyspersyjnych, także w przypadku barwników kadziowych i siarkowych, niezbędnym etapem przed dyfuzją jest rozpuszczenie cząsteczki barwnika. Termin „adsorpcja” odnosi się do zjawiska powierzchniowego. Jeżeli ma się odnosić do żadnego konkretnego etapu procesu barwienia lub do wszystkich etapów jednocześnie, preferowane jest określenie sorpcja.
Aby wyjaśnić proces barwienia w oparciu o prawa fizykochemiczne, opracowano różne modele. Ponieważ barwienie składa się z trzech lub, w przypadku niektórych rodzajów barwników, czterech lub pięciu etapów, a każdy pojedynczy etap może ograniczać szybkość wchłaniania barwnika, model matematyczny mający na celu symulację wszystkich etapów przenoszenia barwnika byłby skomplikowanym jeden. Dlatego zwykle zakłada się, że tylko jeden lub może dwa etapy określają ogólną prędkość i model konsekwentnie skupia się na nich. Jako transport barwnika poprzez dyfuzję w obrębie fiberjest często najwolniejszym ze wszystkich etapów, znajduje się w centrum wielu modeli. W przypadku braku dostępnych modeli fizykochemicznych często wykorzystuje się zależności empiryczne.