24142-25 Środek mydlany (do nylonu i spandexu)
Funkcje i zalety
- Nie zawiera formaldehydu, APEO, jonów metali ciężkich itp. Spełnia wymogi ochrony środowiska.
- Może skutecznie usuwać przebarwienia powierzchniowe, usuwać plamy i poprawiać trwałość kolorów.
- Nadaje tkaninom jasny połysk.
- Nie zmienia odcienia koloru.
Typowe właściwości
| Wygląd: | Jasnożółta do żółtej przezroczysta ciecz |
| Jonowość: | Kationowe/Niejonowe |
| Wartość pH: | 7,0±1,0 (1% roztwór wodny) |
| Rozpuszczalność: | Rozpuszczalny w wodzie |
| Aplikacja: | Mieszanki nylonu/elastanu itp. |
Pakiet
Do wyboru dostępna plastikowa beczka 120 kg, zbiornik IBC i pakiet niestandardowy
PORADY:
Ciągłe farbowanie
Barwienie ciągłe to proces, w którym barwienie tkaniny i utrwalanie barwnika odbywa się w sposób ciągły w jednej, jednoczesnej operacji. Tradycyjnie osiąga się to za pomocą systemu linii produkcyjnej, na którym jednostki są montowane w linie składające się z kolejnych etapów przetwarzania; może to obejmować zarówno zabiegi przed farbowaniem, jak i po nim. Tkanina jest zwykle obrabiana na otwartej szerokości, dlatego należy uważać, aby nie rozciągnąć tkaniny. Prędkość przesuwania tkaniny określa czas przebywania tkaniny w każdym urządzeniu do obróbki, chociaż czas przebywania można wydłużyć, stosując transport tkaniny typu „feston”. Główną wadą ciągłego przetwarzania jest to, że każda awaria maszyny może spowodować zniszczenie tkaniny z powodu nadmiernego czasu przebywania w określonych jednostkach podczas usuwania awarii; może to stanowić szczególny problem, gdy stosuje się stentery pracujące w wysokich temperaturach, ponieważ tkaniny mogą ulec poważnemu odbarwieniu lub spaleniu.
Nakładanie barwnika może odbywać się albo poprzez nakładanie bezpośrednie, podczas którego ciecz barwiąca jest natryskiwana lub nadrukowywana na podłoże, albo poprzez ciągłe zanurzanie tkaniny w kąpieli barwiącej i usuwanie nadmiaru cieczy barwiącej za pomocą wałków ściskających (wypełnienie).
Wypełnianie polega na przepuszczeniu podłoża przez rynienkę zawierającą płyn barwnikowy. Konieczne jest dokładne zwilżenie podłoża po przejściu do cieczy barwiącej, aby zminimalizować nierówności. Ilość cieczy barwiącej zatrzymanej na podłożu po wyciskaniu zależy od nacisku rolek prasujących i konstrukcji podłoża. Ilość zatrzymanej cieczy określa się jako „wziętość”, przy czym korzystny jest niski wchłonięcie, ponieważ minimalizuje to migrację ługu barwiącego do podłoża i oszczędza energię podczas suszenia.
Aby uzyskać równomierne utrwalenie barwników na podłożu, zaleca się wysuszenie tkaniny po napawaniu i przed przejściem do kolejnego procesu. Sprzęt do suszenia wykorzystuje zwykle ciepło podczerwone lub strumień gorącego powietrza i powinien być bezdotykowy, aby uniknąć zabrudzeń podłoża i zabrudzenia sprzętu suszącego.
Po wyschnięciu barwnik osadza się jedynie na powierzchni podłoża; musi wniknąć w podłoże podczas etapu utrwalania i stać się częścią podłoża poprzez reakcję chemiczną (barwniki reaktywne), agregację (barwniki kadziowe i siarkowe), oddziaływanie jonowe (barwniki kwasowe i zasadowe) lub roztwór stały (barwniki dyspersyjne). Utrwalanie przeprowadza się w różnych warunkach, w zależności od użytego barwnika i podłoża. Do większości barwników stosuje się zazwyczaj parę nasyconą o temperaturze 100°C. Barwniki dyspersyjne utrwala się w podłożach poliestrowych w procesie Thermasol, w którym podłoże podgrzewa się do temperatury 210°C przez 30–60 s, aby barwniki mogły zdyfundować do podłoża. Po utrwaleniu podłoża są zwykle myte w celu usunięcia nieutrwalonego barwnika i środków pomocniczych.
