Tak zwany miękki i wygodny chwyt tekstyliów to subiektywne odczucie uzyskiwane poprzez dotykanie tkanin palcami. Kiedy ludzie dotykają tkanin, ich palce ślizgają się i pocierają między włóknami, odczucie dłoni i miękkość tekstyliów mają pewien związek ze współczynnikiem tarcia dynamicznego włókien. Ponadto puszystość, pulchność i elastyczność sprawią, że tkanina będzie miękka w dotyku. Pokazuje, żeuczucie rękijest związane ze strukturą powierzchni włókna. Weźmy na przykład zmiękczacze powierzchniowo czynne. Ogólnie uważa się, że zasadę działania zmiękczaczy można wyjaśnić na dwa sposoby. Środki powierzchniowo czynne łatwo wykazują zorientowaną adsorpcję na powierzchni włókien. Chociaż środki powierzchniowo czynne są zaadsorbowane na zwykłych powierzchniach stałych, zmniejszają napięcie powierzchniowe, pole powierzchni włókien jest trudne do rozszerzenia. Natomiast włókna tekstylne składają się z liniowych makrocząsteczek o bardzo dużej powierzchni właściwej i bardzo wydłużonym kształcie, których łańcuch molekularny charakteryzuje się dobrą elastycznością. Po wchłonięciu środków powierzchniowo czynnych napięcie powierzchniowe ulega obniżeniu, co sprawia, że włókna łatwo rozszerzają się powierzchniowo i wydłużają. Dzięki temu tkaniny stają się puszyste, pulchne, elastyczne i miękkie. Im silniejsza adsorpcja środka powierzchniowo czynnego na powierzchni włókna i im większa redukcja napięcia powierzchniowego włókna, tym efekt miękkości jest bardziej oczywisty. Kationowe środki powierzchniowo czynne mogą być silnie adsorbowane na powierzchni włókna pod wpływem siły elektrostatycznej (większość włókien ma ujemny ładunek powierzchniowy). Kiedy grupa kationowa jest zwrócona w stronę włókna, a grupa hydrofobowa zwrócona w stronę powietrza, efekt zmniejszenia napięcia powierzchniowego włókna jest większy.
Ukierunkowana absorpcja środków powierzchniowo czynnych na powierzchni włókna tworzy cienką warstwę grup hydrofobowych starannie rozmieszczonych na zewnątrz, co powoduje tarcie pomiędzy włóknami pomiędzy grupami hydrofobowymi, które ślizgają się po sobie. Ze względu na oleistość grup hydrofobowych współczynnik tarcia jest znacznie zmniejszony. A grupa hydrofobowa łańcucha jest dłuższa, łatwiej się jej ślizga. Spadek współczynnika tarcia powoduje również zmniejszenie modułu sprężystości i siły ściskającej tkanin, co w konsekwencji wpływa nauchwyt. Jednocześnie zmniejszenie współczynnika tarcia ułatwia przesuwanie się przędzy pod wpływem działania sił zewnętrznych, dzięki czemu naprężenia ulegają rozproszeniu i poprawia się wytrzymałość na rozdzieranie. Lub podczas procesu pracy włókna poddane działaniu dużej siły mają tendencję do łatwego powrotu do stanu rozluźnienia, dzięki czemu rękojeść jest miękka. Kiedy ludzie dotykają włókien, współczynnik tarcia statycznego odgrywa ważną rolę w miękkości tkaniny. Ale relatywnie rzecz biorąc, uczucie miękkości włókien jest bardziej związane ze zmniejszeniem współczynnika tarcia statycznego.
Zmiękczający środek wykańczający ogólnie odnosi się do związku, który może być zaadsorbowany na włóknie i wygładzić powierzchnię włókna, zwiększając miękkość włókna. Obecnie powszechnie stosowane są dwa rodzajeśrodek zmiękczającyjako środki powierzchniowo czynne i wielkocząsteczkowe środki zmiękczające. Do wielkocząsteczkowych środków zmiękczających zalicza się głównie zmiękczacze silikonowe i emulsje polietylenowe.
Czas publikacji: 08 stycznia 2022 r